Goedemorgen allemaal!
Vorige week was ik dus, samen met dochterlief, een weekje in Luxemburg.
We wilden er best wel even tussenuit, maar omdat we met een tentje wilden gaan kamperen, wachten we steeds de weerberichten af. Voor Nederland werd voor vorige week niet zulk best weer voorspeld, maar voor Luxemburg zag het er op Weerplaza best goed uit. En dus besloten we het erop te wagen.
Zaterdag alle spullen bij elkaar gepakt en de auto ingeladen, en zondag op weg. We hebben het getroffen met het weer, alleen de eerste nacht en ochtend regen, in de loop van de maandag klaarde het op, en daarna bleef het droog en werd het steeds zonniger en (dus) warmer.
We hebben een aantal kastelen bezocht. Dat vinden we allebei interessant, om je voor te stellen hoe men indertijd daar heeft geleefd. Er hingen prachtige, oude wandtapijten. Ik heb mijn ogen uitgekeken.
Verder hebben we heerlijke wandelingen gemaakt. We waren in het Mullerthal, ook wel bekend als Klein Zwitserland. Een gebied met veel bos (wat waren de bomen mooi fris groen!), en heel veel wandelpaden, die op en af gaan, soms via heeeeel smalle doorgangen tussen rotsen, met trapjes uit steen gehouwen of door middel van stukken bielzen aangelegd. We gingen 's avonds er op uit om herten te kijken en de kastelen te bewonderen die dan prachtig verlicht worden.
Maar er was natuurlijk ook tijd voor ontspanning: lekker lezen, badmintonnen of breien.
Ik had deze bolletjes meegenomen:
En maakte er tot nu toe dit van:
Ik ga hier zeker weer aardig wat grammen van overhouden. Die ga ik dan combineren met effen blauwe Drops Fabel, voor een volgend paar sokken.
Vooraf had ik op internet gezocht naar wolwinkels in Luxemburg. Op Ravelry werd ik geholpen aan een overzichtlijstje. Er zitten niet zo heel veel wolwinkels, en de meeste zitten in de stad L'burg.
Maar ook in Diekirch zouden er 2 moeten zitten. Eentje hebben we gevonden. Eigenlijk puur bij toeval, want opvallen deed dit winkeltje totaal niet. Maar we liepen net voorbij, toen een man een tafel naar buiten sleepte. En toen zag ik in de etalage gebreide zomertruitjes hangen, en er stonden gevilte stoffen. Geen enkele bol wol in de etalage, het leek van buiten een kledingwinkeltje. Maar goed, de man was dus bezig de winkel te gaan openen. Wij hebben een stukje verderop eerst een heerlijke maaltijd op. Bij een Portugees restaurantje hebben we een overheerlijke wienerschnitzel gegeten (tja, dat zoek je toch in Oostenrijk en niet in Portugal) met salade en frietjes. Toen we het op hadden liepen we op ons gemak terug naar de wolwinkel. De man had inmiddels een paar tafels buiten staan, met daarop dozen met wol, en hij zelf zat daar tussen in. Er hing naast de deur een poster van Lana Grossa Meilenweit sokkenwol, en die wilde ik graag eens proberen.
De man verwees ons naar binnen. Het was een vrij klein winkeltje, rechts allemaal dozen met effen Lana Grossa wol. Wij stallen dat dan uit in stellingen, maar daar stonden dus gewoon allemaal dozen met een soort kijkgaatje, zodat je kon zien welke kleur wol er in zat. En veel verder dan de deurmat kwamen we niet. want de winkel stond vol met allemaal dozen en overal lagen bolletjes, het was eigenlijk een grote bende! Achterin de winkel zat een vrouw te breien, en die keek op toen we binnen kwamen. Ik vroeg naar de sokkenwol, en de man, die achter ons was komen staan, wees een kastje aan dat naast de deur stond, met allemaal schuiflaatjes. Die trok hij 1 voor 1 open, en daarin bleek dus de Lana Grossa Meilenweit te liggen!
Ik heb een bol uitgekozen, de naam is Rocky, ik ben reuzebenieuwd hoe deze wol breit, en hoe het kleurverloop zal zijn.
Dit is de wol:
De kleuren zijn wat moeilijk te vangen op de foto.
Een foto heb ik niet van de winkel genomen, binnen was er niets leuks te zien, het was meer een chaotisch pakhuis dan een winkel, en aan de buitenkant was niet te herkennen dat het om een wolwinkel ging.
Betalen ging zo: ik gaf de man geld, hij kroop tussen de dozen door en over dozen heen naar de vrouw toe, die een kassa bij zich had staan. Zij gaf hem het wisselgeld, en dat kwam hij weer, al manouvrerend, bij mij brengen. Ondertussen stonden zijn tafels met wol buiten dus onbeheerd.
Goed, geen bezienswaardigheid, maar ze hadden er wel veel wol! Mocht je er ooit komen, het heet Boutique Fraenzy en dat is aan de Grand-Rue 20 in Diekirch.
Oh ja, bij de foto's die ik gisteren plaatste zat ook een afbeelding met de naam Luxemburg. Dat is dus een tas die ik daar heb gekocht. Je ziet ze hier vrij veel in het zwart, met dan Parijs of Londen erop, maar deze paarse vond ik wel heel erg leuk, echt mijn kleur!
Hier nog even een afbeelding, het is een schoudertas:
Zo, ik heb jullie weer een beetje bijgepraat. Gisteren heb ik heerlijk een dagje zitten bijlezen op de vele blogs die ik volg. Het mag dan vakantietijd zijn, de meeste bloggers zijn weer thuis en weer aan het bloggen gegaan, heel leuk om op zo'n druilerige dag als gisteren alles eens op het gemak te lezen en te bewonderen.
Ik heb deze week nog vakantie. Vandaag is het weer gelukkig een stuk beter, ik heb al 2 wassen buiten hangen, kunnen ze lekker drogen in de zon. Dochterlief is zaterdag alweer vertrokken naar haar vriendin, als het goed is komt ze vandaag weer thuis.
Iedereen een zonnige maandag gewenst!
Anja
